Zamrożony bark to stan, który ogranicza ruchomość stawu barkowego i powoduje ból. Dolegliwość ta może rozwijać się stopniowo i trwać od kilku miesięcy do kilku lat. Na czym polega zamrożony bark i jak go wyleczyć?

Zamrożony bark – co to jest?

Zamrożony bark to schorzenie, w którym dochodzi do przewlekłego zapalenia torebki stawowej – cienkiej warstwy tkanki otaczającej staw barkowy. W wyniku zapalenia torebka staje się zgrubiała, sztywna, a wokół stawu mogą pojawić się zrosty, co ogranicza ruchomość barku i powoduje ból.  Bark zamrożony najczęściej dotyczy osób w wieku 40–60 lat, a nieco częściej występuje u kobiet. Jego charakterystyczne objawy pojawiają się powoli, ale choroba może trwać miesiącami, a nawet latami, znacząco wpływając na codzienne życie.

Zamrożony bark – etapy postępowania choroby

Zamrożony bark przechodzi przez trzy główne etapy, sklasyfikowane w oparciu o intensywność i dokuczliwość objawów. 

Faza zamrażania 

W tej fazie zaczyna się ból barku, który stopniowo się nasila. Ruchomość barku zaczyna się ograniczać. Etap ten może trwać od kilku tygodni do nawet dziewięciu miesięcy.

Faza zamrożenia

Na tym etapie choroby ból stopniowo słabnie, ale ograniczenie ruchomości staje się wyraźniejsze. Bark robi się sztywny, co utrudnia codzienne czynności, takie jak podnoszenie ręki. Faza zamrożenia trwa zwykle od czterech do dwunastu miesięcy.

Faza rozmrażania

W tej fazie bark powoli zaczyna odzyskiwać swoją ruchomość. Proces ten może trwać długo (do 6 miesięcy do nawet 2 lat), a pełne przywrócenie funkcji barku może być bardzo trudne lub wręcz niemożliwe.

Zamrożony bark – przyczyny

Przyczyny zamrożonego barku nie są do końca poznane, ale najczęściej występuje u osób, które:

  • Przeszły uraz lub operację barku, co spowodowało długotrwałe unieruchomienie stawu, Przyczyną może być np. zwichnięcie barku,
  • Cierpią na schorzenia takie jak cukrzyca, choroby tarczycy, choroby serca czy Parkinsona,
  • Mają problemy hormonalne, które mogą wpływać na zdrowie stawów (np. kobiety w okresie menopauzy),
  • Mają powyżej 40 lat, ponieważ wraz z wiekiem ryzyko choroby rośnie. 

Eksperci doszukują się także związku między zamrożonym barkiem a stresem, lękiem czy depresją. Póki co nie ma jednoznacznej odpowiedzi, czy czynniki te sprzyjają dolegliwości. Zauważono jednak, że u osób narażonych na długotrwały stres objawy zespołu zamrożonego barku mogą być bardziej dokuczliwe. 

Zamrożony bark – objawy

Objawy zamrożonego barku mogą rozwijać się stopniowo – początkowo są subtelne, jednak z czasem stają się coraz bardziej uciążliwe. Do najczęstszych symptomów zespołu zamrożonego barku należą:

  • Ból w okolicy stawu barkowego, który z czasem staje się intensywniejszy. Początkowo można go odczuwać przy ruchu, ale z czasem pojawia się również w spoczynku, szczególnie w nocy, co utrudnia spokojny sen. Ból ten może promieniować do ramienia, a nawet w dół ręki, co powoduje dyskomfort nie tylko w barku,
  • Stopniowe zmniejszenie zakresu ruchu stawu barkowego, głównie trudności z podnoszeniem ręki nad głowę czy sięganie za plecy. Problemem stają się codzienne czynności, takie jak sięganie po przedmioty znajdujące się na wyższych półkach, zakładanie ubrań czy wiązanie butów,
  • Sztywność barku sprawiająca, że nawet proste czynności, takie jak podnoszenie kubka czy mycie włosów, stają się problematyczne. Sztywność stawu może nasilać się w miarę postępu choroby, aż do momentu, gdy pacjent ma trudności z poruszaniem ręką w jakimkolwiek kierunku,
  • Dyskomfort w spoczynku, czyli ból i napięcie w okolicy stawu nawet w sytuacji, gdy pacjent nie wykonuje żadnych ruchów, może odczuwać ból i napięcie w okolicy stawu. Jest to szczególnie uciążliwe w nocy, bo bark nie ma możliwości pełnego rozluźnienia, co wpływa na jakość snu i regenerację.

Sprawdź też, na czym polega zespół bolesnego barku.

Zamrożony bark – leczenie

Leczenie zespołu zamrożonego barku zależy od stopnia zaawansowania choroby oraz nasilenia objawów. Często terapia jest długotrwała, a jej cel to przywrócenie ruchomości barku oraz zmniejszenie bólu.

Farmakologiczne leczenie zamrożonego barku

Pierwszym krokiem w leczeniu zamrożonego barku są środki przeciwbólowe i przeciwzapalne, takie jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), które pomagają w łagodzeniu bólu. W cięższych przypadkach lekarz może zalecić zastrzyki z kortykosteroidami, które zmniejszają stan zapalny i ułatwiają poruszanie stawem.

Leczenie operacyjne zespołu zamrożonego barku

Operacja jest ostatecznością, gdy inne metody leczenia zamrożonego barku nie przynoszą rezultatów. Zabieg ten może polegać na artroskopii, czyli wprowadzeniu specjalnych narzędzi przez niewielkie nacięcia w skórze, aby usunąć zrosty ograniczające ruchy stawu.

Zamrożony bark – domowe sposoby i metody naturalne

W początkowej fazie zespołu zamrożonego barku pomocne mogą być zimne okłady, które zmniejszają ból i stan zapalny. Na tym etapie zalecane są ponadto ćwiczenia rozciągające i wzmacniające, a także wprowadzenie do diety produktów, bogatych w przeciwutleniacze i zdrowe tłuszcze, które wspomagają regenerację tkanki stawowej. W fazie zamrażania z kolei wskazane mogą być ciepłe kompresy, które rozluźniają mięśnie i poprawiają krążenie.

Zamrożony bark – ćwiczenia i rehabilitacja

Ćwiczenia rehabilitacyjne odgrywają kluczową rolę w leczeniu zamrożonego barku. 

  • Fizjoterapeuci zalecają delikatne rozciąganie oraz ćwiczenia wzmacniające, których celem jest przywrócenie pełnego zakresu ruchu w stawie. 
  • Rehabilitację zamrożonego barku warto zacząć od prostych sesji treningowych, obejmujących wymachy ramionami, unoszenie ramion, rotację barków. 
  • Ważne, aby ćwiczenia były wykonywane regularnie i zgodnie z zaleceniami specjalisty, aby uniknąć nadmiernego obciążenia barku.

W niektórych przypadkach pomocne mogą być terapie wspomagające, takie jak terapia manualna, kinezyterapia czy masaż terapeutyczny.

Jak radzić sobie z zamrożonym barkiem? Podsumowanie

Zamrożony bark to uciążliwe schorzenie, które może znacząco wpływać na codzienne życie. Kluczem do skutecznego leczenia jest wczesna diagnoza i rozpoczęcie terapii, która łączy farmakologię i odpowiednie ćwiczenia. W przypadkach bardziej zaawansowanych warto rozważyć leczenie operacyjne. Pamiętaj, że systematyczna praca z fizjoterapeutą oraz regularne ćwiczenia są podstawą powrotu do pełnej sprawności. 

Źródła: